ขันบาตรพระภิกษุ

ขันบาตร 10" x 11" ขันเป็นสแตนเลสขัดเงา ส่วนจานเป็นสแตนเลสขัดเงา

ขันโตกเป็นภาชนะใส่อาหารทรงกลมรูปไข่ที่ภิกษุใช้ ก้นแบนและช่องแคบสำหรับรับของถวายจากมนุษย์และสวรรค์ องค์ประกอบและขนาดของมันอธิบายไว้ในกฎเกณฑ์ของสงฆ์เพื่อให้บรรจุอาหารในปริมาณที่เหมาะสมสำหรับกระเพาะอาหาร กฎเกณฑ์กำหนดว่าบาตรต้องมีลักษณะหยาบไม่ก่อให้เกิดความโลภ มีสีเทาเข้มไม่ปลุกเร้ากิเลส และมีขนาดคงที่เพื่อให้เกิดความพอใจ

เดิมที การมีบาตรเป็นสิ่งจำเป็นในชีวิตประจำวัน แต่เมื่อพุทธศาสนาถูกถ่ายทอดไปยังประเทศจีน การปฏิบัติในการถวายภัตตาหารประจำวันก็ไม่ได้รับการยอมรับจากฆราวาสชาวจีน อย่างไรก็ตาม ตามที่กำหนดไว้ในกฎเกณฑ์ของสงฆ์ ขันบาตรจะยังคงให้เมื่อพระภิกษุบวช แม้ว่าจะมีน้อยคนนักที่ใช้ขันบาตรจริงๆ บาตรยังคงตั้งตระหง่านเป็นสัญลักษณ์ของการที่พระพุทธเจ้าทุกพระองค์เปรียบเสมือนเม็ดทรายในแม่น้ำคงคาได้ปฏิบัติเพื่อดับกิเลสของตน ผู้ที่ได้รับบาตรควรตั้งจิตให้ประพฤติตนควบคุมตนเองและเคารพตนเอง

ฉันชื่อภัทราในภาษาสันสกฤต และหยิงเหลียงชี่ในภาษาจีน ในภาษาอังกฤษ ฉันเรียกว่าบาตร ในสมัยพุทธกาลแรกๆ พระศากยมุนีพุทธเจ้าและสาวกของพระองค์ใช้ข้าพเจ้าหาอาหาร พวกเขาจะออกไปพร้อมกับบาตรเพื่อหาอาหารสำหรับมื้อประจำวัน ในประเทศจีนโบราณ พระและแม่ชีอยู่ไม่ได้หากไม่มีฉัน แม้ว่าจะมีพอกินในวัด แต่คนในชุมชนก็ไม่ได้รับอาหารโดยไม่ต้องใส่บาตร ด้วยเหตุนี้ พระภิกษุที่ถือบาตรจึงกล่าวกันว่าเป็นเหมือนเมฆที่ลอยอยู่บนท้องฟ้า เพราะพวกเขาไม่ต้องกังวลว่าอาหารจะมาจากไหน ว่ากันว่า “ชามใบหนึ่งบรรจุอาหารของพันตระกูลได้ ภิกษุผู้โดดเดี่ยวเดินทางไกลนับแสนไมล์เพื่อแสวงหาความหลุดพ้นจากวัฏจักรแห่งการเกิดและการตาย”

มากกว่า